کوچه‌های تار صبح

باز آمد بوی ماه مدرسه
بوی ایام سیاه مدرسه

یادم آمد ترکه و تنبیه و… آخ
بچه‌های بی‌گناه مدرسه

یادم آمد کوچه‌های تارِ صبح
گریه‌های توی راه مدرسه

خشک شد، از بس به اشک بچه‌ها
آبیاری شد گیاه مدرسه

«بی‌ادب» «کم‌هوش» «بد» «پررو» «خرفت»
انگ‌های اشتباه مدرسه

سیلی و اردنگی و پس‌گردنی
درس‌های باشگاه مدرسه

کاش می‌شد جای نفرت یاد داد
مهر را در سرپناه مدرسه

کاشکی می‌داد بوی کسب علم
روزهای افتتاح مدرسه

مهدی استاد احمد